-
1 alacritas
alacritās, ātis f. [ alacer ]1) бодрость, живость, весёлость, возбуждённость, воодушевление, подъём ( animi C)a. rei publicae defendendae C — энтузиазм в обороне государстваa. studiumque pugnandi Cs — воинственный пыл, боевой задорa. ad litigandum C — склонность к спорам2) настойчивость, рвение ( canum in venando C)3) радость, ликование ( perfecti laboris L) -
2 alacritās
alacritās ātis, f [alacer], liveliness, ardor, eagerness, alacrity, cheerfulness, encouragement: quantam mihi alacritatem... concursus adferret: alacritate ac studio uti, Cs.: ingens, Ta.: animi, Cs.: rei p. defendendae: mira ad pugnandum: canum in venando.—Joy, delight: inanis alacritas, id est, laetitia gestiens: clamor alacritate perfecti operis sublatus, in their delight, L.* * *eagerness, enthusiasm, ardor, alacrity; cheerfulness, liveliness -
3 alacritas
ălăcrĭtas, ātis, f. [alacer], the condition or quality of alacer, liveliness, ardor, briskness, alacrity, eagerness, promptness, joy, gladness:* In plur.alacritas rei publicae defendendae,
Cic. Phil. 4, 1:mirā sum alacritate ad litigandum,
Cic. Att. 2, 7; so id. ib. 16, 3:alacritas studiumque pugnandi,
Caes. B. G. 1, 46:animi incitatio atque alacritas,
id. B. C. 3, 92:alacritas animae suae,
Vulg. Eccli. 45, 29:finem orationis ingens alacritas consecuta est,
Tac. Agr. 35:(naves) citae remis augebantur alacritate militum in speciem ac terrorem,
id. A. 2, 6.—Of animals:canum in venando,
Cic. N. D. 2, 63. —Of a joyous state of mind as made known by external demeanor, transport, rapture, ecstasy:inanis alacritas, id est laetitia gestiens,
Cic. Tusc. 4, 16, 36:vir temperatus, constans, sine metu, sine aegritudine, sine alacritate ullā, sine libidine,
id. ib. 5, 16, 48. —With obj. gen., joy on account of something:clamor Romanorum alacritate perfecti operis sublatus,
Liv. 2, 10 med. —:vigores quidam mentium et alacritates,
Gell. 19, 12, 4. -
4 venor
vēnor, ātus sum, ārī (vielleicht zu altind. veti, ist hinter etwas her, verfolgt, ahd. weida, Jagd, nhd. Weid-mann), jagen, I) intr.: eos, qui venari solent etc., Cic.: studes an piscaris an venaris an simul omnia? Plin. ep.: nobis venari nec vacat nec libet, Plin. ep.: venor pedes (zu Fuß), Curt.: noctu venatum ire, Liv. epit.: in nemus ire parant venatum, Verg.: alere canes ad venandum, Ter.: canum alacritas in venando, Cic.: aluntur venando, sie nähren sich von der Jagd, Mela: venando iugulum et costam fregit, Spartian.: Partiz. subst., venantum (der Jäger) voces, Phaedr. 1, 12, 7. – Sprichw., stultitiast venatum ducere invitas canes (vgl. canis no. I, a), Plaut. Stich. 139: iubeas unā operā me piscari in aëre, venari autem rete iaculo in medio mari, Plaut. asin. 100. – II) tr. ein Tier jagen, auf ein Tier Jagd machen, 1) eig., v. Tieren, apros, Apul.: leporem, Plaut. u. Verg.: feras, Sen. u. (v. Löwen) Gell.: muscas (v. den Wespen), Plin. – v. Fischfange, fugientes cum mari pisces circa tuguria, Plin. 16, 3. – 2) bildl., auf etwas Jagd machen, nach etwas streben, in ea re laudem modestiae, Cornif. rhet.: suffragia ventosae plebis, Hor.: viros, in das Netz zu ziehen suchen, Phaedr.: viduas avaras, Hor. – / venor passiv, Enn. fr. scen. 297; vgl. Prisc. 8, 20. – Parag. Infin. venarier, Lucr. 5, 1248: synkop. Genet. Plur. Partiz. Präs. venantum, Lucr. 4, 988 (999). Verg. Aen. 9, 551 u.a. Ov. met. 2, 492 u.a. Phaedr. 1, 12, 7.
-
5 venor
vēnor, ātus sum, ārī (vielleicht zu altind. veti, ist hinter etwas her, verfolgt, ahd. weida, Jagd, nhd. Weid- mann), jagen, I) intr.: eos, qui venari solent etc., Cic.: studes an piscaris an venaris an simul omnia? Plin. ep.: nobis venari nec vacat nec libet, Plin. ep.: venor pedes (zu Fuß), Curt.: noctu venatum ire, Liv. epit.: in nemus ire parant venatum, Verg.: alere canes ad venandum, Ter.: canum alacritas in venando, Cic.: aluntur venando, sie nähren sich von der Jagd, Mela: venando iugulum et costam fregit, Spartian.: Partiz. subst., venantum (der Jäger) voces, Phaedr. 1, 12, 7. – Sprichw., stultitiast venatum ducere invitas canes (vgl. canis no. I, a), Plaut. Stich. 139: iubeas unā operā me piscari in aëre, venari autem rete iaculo in medio mari, Plaut. asin. 100. – II) tr. ein Tier jagen, auf ein Tier Jagd machen, 1) eig., v. Tieren, apros, Apul.: leporem, Plaut. u. Verg.: feras, Sen. u. (v. Löwen) Gell.: muscas (v. den Wespen), Plin. – v. Fischfange, fugientes cum mari pisces circa tuguria, Plin. 16, 3. – 2) bildl., auf etwas Jagd machen, nach etwas streben, in ea re laudem modestiae, Cornif. rhet.: suffragia ventosae plebis, Hor.: viros, in das Netz zu ziehen suchen, Phaedr.: viduas avaras, Hor. – ⇒ venor passiv, Enn. fr. scen. 297; vgl. Prisc. 8, 20. – Parag. Infin. venarier, Lucr. 5, 1248: synkop. Genet. Plur. Partiz. Präs. venantum, Lucr. 4, 988————(999). Verg. Aen. 9, 551 u.a. Ov. met. 2, 492 u.a. Phaedr. 1, 12, 7. -
6 alacritas
alacritās, ātis, f. (alacer), die freudige Aufgeregtheit, die Munterkeit, Lustigkeit, die Lust, bes. die zum Handeln, die Aufgelegtheit, gehobene od. mutige Stimmung, der freuige Eifer, im üblen Sinne = ausgelassene Fröhlichkeit. Ausgelassenheit (Ggstz. tristitia), a) v. Menschen, inanis, Cic.: egregia animi, Cic.: animae suae, Vulg.: alacritate efferri, Cic.: illam animorum alacritatem continere, Curt.: ingens assensus alacritasque cuncta approbantium fuit, Liv.: quae alacritas civitatis (bei der B.) fuit! Cic. – m. Ang. wozu? durch Genet. Gerund. od. durch ad m. Akk., rei publicae defendendae, Cic.: alacritas studiumque pugnandi, eifrige Kampflust, Caes.: mirā sum alacritate ad litigandum, Streitlust, Cic. – m. Ang. worüber? durch Genet. obiect., al. perfecti operis, Jubel über usw., Liv. 2, 10. § 10. – im Plur., vigores quidam mentium et alacritates, Gell. 19, 12, 4. – b) v. Tieren, canum tanta alacritas in venando, Cic.: alacritate et quasi laetitiā ad canendum excitari (v. Hahne), Cic.
-
7 alacritas
alacritās, ātis, f. (alacer), die freudige Aufgeregtheit, die Munterkeit, Lustigkeit, die Lust, bes. die zum Handeln, die Aufgelegtheit, gehobene od. mutige Stimmung, der freuige Eifer, im üblen Sinne = ausgelassene Fröhlichkeit. Ausgelassenheit (Ggstz. tristitia), a) v. Menschen, inanis, Cic.: egregia animi, Cic.: animae suae, Vulg.: alacritate efferri, Cic.: illam animorum alacritatem continere, Curt.: ingens assensus alacritasque cuncta approbantium fuit, Liv.: quae alacritas civitatis (bei der B.) fuit! Cic. – m. Ang. wozu? durch Genet. Gerund. od. durch ad m. Akk., rei publicae defendendae, Cic.: alacritas studiumque pugnandi, eifrige Kampflust, Caes.: mirā sum alacritate ad litigandum, Streitlust, Cic. – m. Ang. worüber? durch Genet. obiect., al. perfecti operis, Jubel über usw., Liv. 2, 10. § 10. – im Plur., vigores quidam mentium et alacritates, Gell. 19, 12, 4. – b) v. Tieren, canum tanta alacritas in venando, Cic.: alacritate et quasi laetitiā ad canendum excitari (v. Hahne), Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alacritas
-
8 venor
vēnor, ātus ( inf. parag. venarier, Lucr. 5, 1248; gen. plur. part. venantum, Verg. A. 9, 551 al.), 1, v. dep. n. and a., to hunt, chase (cf.: capto, aucupor).I.Neutr.:II.qui venari solent,
Cic. Fam. 2, 11, 2:quo me in silvam venatum vocas?
Plaut. Men. 5, 2, 82:venatum in nemus ire parant,
Verg. A. 4, 117:canum alacritas in venando,
Cic. N. D. 2, 63, 158:tigris venatur,
Val. Fl. 1, 493:tu praecipue curvis venare theatris,
Ov. A. A. 1, 89.—Prov.:stultitia est venatum ducere invitas canes,
Plaut. Stich. 1, 2, 82:piscari in aëre, Venari autem jaculo in medio mari,
id. As. 1, 1, 87.—Part. as subst.:voces venantum,
of hunters, Phaedr. 1, 12, 7.—Act.:B.i modo, venare leporem,
Plaut. Capt. 1, 2, 81:canibus leporem, dammas,
Verg. G. 3, 410:vespae muscas grandiores venantur,
Plin. 11, 21, 24, § 72:conchae hiantes venantur cibum,
id. 32, 11, 54, § 154:fugientes cum mari pisces,
id. 16, 1, 1, § 3.—Trop., to hunt or seek after, to pursue a thing (mostly poet.):laudem modestiae,
Auct. Her. 4, 3, 5:suffragia ventosae plebis,
Hor. Ep. 1, 19, 37:viduas avaras frustis et pomis,
id. ib. 1, 1, 78:viros oculis (filia),
Phaedr. 4, 5, 4; cf.:amores,
Ov. Med. Fac. 27.— Pass., Enn. Trag. 335; Prisc. p. 734 P.
См. также в других словарях:
VENATIO — Polluci, l. 5. ἐπιτήδευμα ἡρωικὸν καὶ βασιλικὸν καὶ πρὸς εὐσωματίαν ἅμα καὶ εὐψυχίαν ἀοκεῖ, καί ἐςτιν εἰρηνικῆς τε καρτερίας ἅμα καὶ πολεμικῆς τόλμης μελέτημα πρὸς ἀνδρείαν φέρον: Xenophonti, Cyrop. l. 1. Α᾿ληθεςτάτη τῶ πρὸς τὸν πόλεμον μελέτη,… … Hofmann J. Lexicon universale
DIANA — I. DIANA Iovis filia ex Latona, eodem cum Apolline partu edita. Haec, ob virginitatis amorem, fertur hominum consortia fugisse, et ut a se libidinis pruritum amoveret, venando silvas incoluisse. paucarum virginum comitatu contenta. In inferis… … Hofmann J. Lexicon universale